Bence eskiden güzeldik. Düşündüğümde teknolojinin ve bilimin ışığında çok gelişmeler ve ilerlemeler kaydederek aydınlandık fakat bunun yanında bu değişimlerin bizden götürüleri de oldu. Eskiden teknoloji kullanımı bu kadar çok değilken samimiyet ortamı vardı. Daha çok konuşmaya, sohbete dayalı uzlaşılar vardı. En basitinden elektrikler kesildiğinde ailecek muhabbet ortamı oluşurdu ama şu an telefonlarımızdan başımızı kaldırmıyoruz neredeyse. O kadar çok uyarıcıya maruz kalıyoruz ki dopamin krizine giriyoruz her şeyden çok çabuk sıkılmanın yanında tahammül seviyemizde yüksek oranda azalmalar olduğunu düşünüyorum. Mutluluğu ulaşılmaz şeylerde aramaya başladık. Halbuki benim için en azından en ufak şeylerden bile mutlu olurdum. İmkanlar ve rahatlık arttıkça mutluluk bizden uzaklaştı…