İnsanlar zamana yetişirken o kadar çok zaman kaybediyor ki yani aslında zamana yetişmek mi lazım yoksa tadını mı çıkarması lazım zamana yetişmek için?

Neden hep aynı yerdeyiz? Sizi de bu durum düşündürüyor mu?

“Uçurumlar var diyorum insanla insan arasında kendiyle kendi arasında.” Bir insanın kendisiyle uçurumu arasındaki fark ne kadar olabilir ki, ne kadar yabancılaşabilir kendine?